σύλλογος

ο, ΝΜΑ

νεοελλ.

1. οργανωμένη ομάδα ανθρώπων με κοινούς στόχους (α. «σύλλογος εκπαιδευτικών» β. «εξωραϊστικός σύλλογος» γ. «εμπορικός σύλλογος»)

2. φρ. «σύλλογος τών καθηγητών [ή τών δασκάλων]» — το σύνολο τών εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε ένα σχολείο όταν συνεδριάζει για να αποφασίσει για θέματα που έχουν καθοριστεί από την υπηρεσία

μσν.-αρχ.

σύναξη, συνάθροιση, συγκέντρωση (α. «τῶν Προφητῶν ὁ σύλλογος», Μηναί.

β. «ἔξωθεν δὲ με γάμοι τ' ἐλῶσι Θεσσαλῶν καὶ ξύλλογοι γυναικοπληθεῑς, Ευρ.

γ. «σύλλογός τε δὴ ἐγίνετο», Ηρόδ.)

αρχ.

1. έκτακτη συνέλευση τού λαού στην αρχαία Αθήνα

2. στρατολογία, συγκέντρωση στρατιωτών

3. φρ. α) «σύλλογον ποιοῡμαι» — συλλέγω (Ηρόδ.)

β) «σύλλογον διαλύω» — λύω την συνέλευση (Ηρόδ.)

γ) «σύλλογος νεῶν» — στόλος (Ανδοκ.)

δ) «σύλλογος θεραπείας» — ιατρικό συμβούλιο (Ιπποκρ.)

ε) «σύλλογον ψυχῆς λαμβάνω» — συνέρχομαι, έρχομαι στα συγκαλά μου, ανακτώ τις δυνάμεις μου (Ευρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + -λόγος*].